1. Mijn trouwe God, hoe ver is het gekomen,
de vijand heeft de Godsstad ingenomen.
De tempel is ontheiligd en geschonden,
Jeruzalem bloedt zwaar uit vele wonden.
Uw knechten; door één woord
worden zij bruut vermoord.
Een prooi voor wilde dieren.
Zij liggen op de straat
waar men hen liggen laat
als lokaas voor de gieren.
2. Hun bloed stroomde als water door de straten
tot groot vermaak van allen die hen haatten.
De vijand door barbaarsheid voortgedreven
heeft zelfs geen laatste rustplaats hen gegeven.
Hoe worden wij, o God,
door iedereen bespot
en in het nauw gedreven.
Als blikken vol venijn
dodelijk zouden zijn
dan lieten wij het leven.
3. Hoe lang, Heer, blijft U kwaad om onze zonden
al wat niet deugt en in ons wordt gevonden?
Maar straf ook hen die tegen U zich keren,
die met hun grote mond uw naam onteren.
Het volk dat U niet kent,
niet weet wie of U bent
verwoest al Jakobs steden.
Meedogenloos, o Heer,
hebben zij keer op keer
tegen uw volk gestreden.
4. Heer, denk niet aan het kwaad uit vroeger tijden,
de zonden die wij U moeten belijden.
Vergeef ons Heer en trek voor ons ten strijde
en wil uit de ellende ons bevrijden.
Uw naam staat op het spel,
Heer, laat op uw bevel
de bozen voor u bukken.
Red ons, ondanks ons kwaad
dat u voor ogen staat,
breek hun verzet aan stukken.
5. Zullen de volken die op aarde wonen,
het zelfs bestaan uw grote naam te honen?
Waar is die God, waar is Hij toch gebleven?
Heer, wreek het bloed van hen die niet meer leven.
Verlos uw volk dat zucht,
in doodsnood tot U vlucht,
toon het uw mededogen.
O God, wacht niet te lang
de mensen zijn zo bang.
Heer, wil hun tranen drogen.
6. Wreek, Heer, de smaad die U heeft ondervonden,
de goddeloze grootspraak uit hun monden.
Want wie zich arrogant tegen U stellen
merken dat eens uw oordeel hen zal vellen.
U maakt het voor ons goed
als kudde die U hoedt.
Uw naam zullen wij prijzen.
Uw majesteit, uw macht,
roemt voortaan elk geslacht
elk op zijn eigen wijze.